We dachten eerst met openbaar vervoer te gaan. Maar er was een gunstiger samenloop der omstandigheden. We hadden twee jaar geleden een raley wagen (Budapest - Bamako) op de kop getikt en eindelijk is die bijna ingeklaard. Met de voorlopige papieren kunnen we wel in Mali rondreizen dus de ideale gelegenheid om hem uit te proberen.
We vertrokken met 5: ik, N'yélé, Samba, dit jaar was Adama onze gids en Sibiri de chauffeur.
Op de foto Adama en wij bij de heilige poort van Timboektoe die zich in Hombori bevindt.
Het is een fantastisch goed regenseizoen geweest dit jaar dus overal was er behoorlijk wat water. Veel drinkwater voor de dieren en veel gras. Ik heb de koeien hier in Mali nog nooit zo dik gezien. In de brousse ver in het noorden bij Hombori, tegen de woestijn, is dat drinkwater ook voor de mensen. Het blijft altijd verbazend de nomanden daar te zien leven zoals ze dat 2000 of 3000 of 4000 jaar geleden ook deden. Drinken uit de waterplassen, leven in en naast de strooien hutten die gemakkelijk af te breken en op te zetten zijn (Peul), en de even praktische lederen tenten (Toeareg), en de niet aflatende wind. Het leven op zijn hardst. Maar zet zo'n Toeareg een week in Bamako en die rent terug naar zijn dieren en kampement in het noorden. Ze leven zo ver van wat wij beschaving noemen; toen we er rondreden in de brousse renden verschillende mensen verschrikt weg toen ze onze auto zagen voorbij rijden... Fascinerend. Je hebt er ook in elk dorp wekelijks de beestenmarken, maar een Peul of Toeareg verkoopt zelden zijn vee. Alsof ze hun kind zouden verkopen, zo maken de koeien (zeboes om correct te zijn) deel uit van de familie.
Eén van de attracties (hoor mijn reisbureau jargon!) bij Hombori, dat trouwens als dorp ook bijzonder boeiend is, is 'La Main de Fatima'. Een rotsformatie waar tijdens het hoogseizoen veel bergbeklimmers naartoe komen. Wij zijn er langs het laagste punt over gewandeld.
Het zicht vanop het laagste punt:
Heerlijk om te bewegen, in Afrika rond te rijden. Net voor het grote seizoen begint en we weer aan huis gekluisterd zijn.
