zwerversdrang

Ik heb de laatste dagen leuke gesprekken gehad en dat is essentiële voeding voor mijn bestaan. En ja hoor, weerom met blanke vrouwen. Maakt in principe niet uit natuurlijk, als het maar een deugddoende uitwisseling is. Een boeiend detail is dat ze donker gekleurde wederhelften hebben.
En ik heb iets ontdekt: als je je dan toch in een exotisch avontuur wil storten met een partner afkomstig uit een 'vreemde' cultuur, doe het dan met mate. Ik ken gemengde koppels die in Afrika wonen en gemengde koppels waarvan de Afrikaan in Afrika verblijft en de Europeaan in Europa met jaarlijks enkele reisjes heen en weer. Deze vrouwen die in Europa wonen, blijven Afrika een warm hart toedragen. Ze kennen Afrika wel maar net voor de frustraties optreden zitten ze alweer op het vliegtuig richting thuisland. En afstand schept verlangen wat me dunkt ook niet slecht is voor een relatie.

Bij ons, vrouwen die zich hier gevestigd hebben, is de roze schijn van onze bril verkleurd. Mijn hart gaat nog steeds uit naar Afrika hoor, daar bestaat geen twijfel over maar door hier lang en diep genoeg te zijn moet ik eerlijk toegeven dat ik niet helemaal wars ben van enige frustratie. Om twee voorbeelden te noemen: het complete gebrek aan hoffelijkheid in het verkeer en wat mij nu meer moeilijk valt, de zo gescheiden leefwerelden van man en vrouw.

Een lang verhaal om onder andere te zeggen dat ik nog nooit zo heb uitgekeken naar het België bezoek. Zelfs in die mate dat ik me nu sterk afvraag of er die drang zal zijn om terug naar Mali te komen, zoals die er al elk jaar is geweest.

Het zullen 14 maanden in totaal zijn, na de laatste overtocht. Nog nooit ben ik zo lang gebleven.
En het is warm geweest.
Het heeft lang geduurd.
We willen Sira komen tonen.
...
Of is het iets anders?
Begint de zwerversdrang zijn plaats op te eisen?
Tounga Tours werkt en wat nu?
Nood aan een nieuwe uitdaging?