Sira is helemaal in haar nopjes in Senou. Als vrijdagnamiddag de auto start om hen naar la grande famille te rijden, wil ze me amper nog een kus geven, bang dat ik haar weer uit de wagen zou nemen. Geen onbelangrijke drijfveer om naar het dorp te verlangen is de aanwezigheid van haar vader, waar ze dol op is. En dan is er die fantastische leefwereld waarin kinderen vrij rondlopen en de daarmee gepaarde gevaren trotseren wat vooral hun zelfstandigheid bevordert. Ik ben een tevreden moeder als ik ze daar zie.
Zaterdag moet er iets mis gelopen zijn. Sira at couscous met saus met vis en dat is altijd vis met nog veel erop en eraan. N'Yélé en Samba maken steevast ruzie om de kop. Een graat is in Sira's keelgat terechtgekomen en men is onmiddellijk met haar naar de Bozo gegaan. De Bozo wonen, zelfs in het centrum van de stad, in hutjes naast de rivier, de Bozo zijn de watermannen, de vissers, zij die alles weten over de mysterieën van het waterleven. Een graat-probleem? De Bozo pakken het aan. Wat ze in de beker met water fluisteren weet niemand en hoort ook niemand te weten, maar Sira heeft hem leeggedronken. Erna zou ze een zoet dutje gedaan hebben zonder enig spoor van graat in haar keel...
