Speelt het cultuurverschil meer in vriendschappen dan in relaties? Ik zal de laatste zijn om te zeggen dat het niet speelt in relaties, maar wat mij tot nog toe in de relatie lukt, lijkt niet te werken in de vriendschap. Ik heb geen Malinese vriendinnen. Ik heb schoonzussen, personeel, misschien kenissen, maar geen echte vriendinnen - dat kan blijkbaar alleen met cultuurgenoten.
Sophie, de Zweedse eigenaresse van hotel Djenné Djenno in Djenné, is een dierbare vriendin geworden en logeert hier steeds tijdens haar Bamako verblijven. Als de Vlaamse Dominique, die sinds een klein jaar in Segou woont, hier een week komt logeren is het een waar genot. Mijn Nederlandse vriendin Annemiek, met haar zoontje Robin van N'Yélé's leeftijd, is na een drietal jaren terug naar Nederland verhuisd en die mis ik. Ik heb net een andere Nederlandse vrouw ontmoet, Simone die ook gastenkamers heeft en een reisbureau: een leuke kennismaking waar meer kan uit groeien.
Er zijn ook Westerse vrouwen die ik niet opzoek, het is uiteraard niet omdat ze blank zijn dat er een potentiële vriendschap in zit.
En dan zijn er de bezoeken van de Belgische vriendinnen, zoals Micheline een tweetal-maanden geleden (zie foto) of Bijke een jaar geleden of Els in het begin. Uren geklets brengt dat met zich mee.
Maar waarom lukt het dan niet met Afrikaanse, Malinese vrouwen?
Vooreerst meen ik dat we anders communiceren. Bij onze hartsvriendinnen leggen we onze volledige emotionele wirwar bloot. Ik zie dat hier nog zo vlug niet gebeuren. Om even naar de mannen over de schakelen: als Van problemen heeft zal hij die met zijn familie eventueel gaan bespreken, maar niet met zijn 'vrienden'. Er is een soort algemeen heersend wantrouwen dat zegt dat je je persoonlijke dingen best voor jezelf houdt. Je kwetsbaar opstellen wordt niet zozeer als een kracht beschouwd.
Ik heb ooit gedacht dat Sitan en ik vrienden zouden kunnen worden (zie 25 juli 2008) maar dat bleek een naïeve gedachte (zie ook hieronder).
Het lijkt alsof ik met Afrikaanse vrouwen nooit vanuit een gelijke basis kan vertrekken. Ik ben meestal rijker, hoger opgeleid, in een werkgever-situatie. Moeilijk om een vriendschap dan tot onvoorwaardelijke hoogtes te laten uitstijgen. Dus wat niet kan in echte vriendschap kan wel in echte liefde?
De toekomst zal het uitwijzen...
2 opmerkingen:
vriendschap & wederkerigheid?
ik ben belgische en heb een paar goeie vriendinnen waar ik veel lief en leed mee deel; echte vriendinnen. vorige week zat er toch een flinke haar in de boter: één van hen had me uitgenodigd voor haar verjaardagsfeestje maar ik had afgemeld omdat de kinderen bij mij zijn (ik ben gescheiden en leef in co-ouderschap waardoor de kinderen deeltijds bij mij zijn) en dan wil ik zaterdagavond het liefst met hen doorbrengen - qualitytime weet je wel !!
deze keuze nam ze me serieus kwalijk omdat "ik haar vriendschap niet beantwoordde". Tja, met die fantastische relaties krijg je natuurlijk soms ook fantastisch hoge verwachtingen. onder andere haar verwachting van wederkerigheid in onze relatie werd niet beantwoord; terwijl ik niet 'haar' afwijs, maar gewoon even een andere prioriteit , mijn kinderen, stel.... Moeilijk soms toch hé, vriendschap en dan gewoon onder twee kempenaars ....
leuk je te lezen lut!
ik moet zeker ook toegeven dat de bril waardoor ik de wereld en het leven bekijk wat vervormd is. Door hier al een hele tijd te wonen, ben ik meer en meer geneigd te denken: omdat hij/zij Afrikaan is, is hun reactie zo en doen ze dit of dat. Terwijl de conflicten die ik hier tegenkom in gemengde relaties of vriendschappen zich natuurlijk evengoed bij twee Belgen kunnen voordoen.
Komt er maar weer eens op neer dat we allemaal gewoon mensen zijn...
Een reactie posten