rood

We brachten deze prachtige Tounga Tours - shirts mee. Voor de gidsen, het personeel in huis, eigenlijk iedereen die iets met TT te maken heeft. Adama draagt hem hier met trots - ze zijn gegeerd moet ik zeggen - behalve door Oscar. Die kwam de zijne terugbrengen.
Oscar werkt al ongeveer een jaar voor ons, eerst guardien en sinds Djinè weg is doet hij de kamers en hij doet het goed. Oscar is Bobo, een van de vele ethnische volken hier en gekend om hun minder islamitische gewoonten: het is bij de Bobo dat dikwijls het gierstebier gebrouwen wordt en ze eten nagenoeg alles wat beweegt. Toen we nog bij de familie op de cour woonden was er een hond die weg moest. Misschien was hij te agressief, dat weet ik niet meer. Wat doe je met zo'n hond: die geef je aan de Bobo, zij eten hem op. Een nieuwe eigenschap van de Bobo die ik onlangs ontdekte was dus: zij dragen geen rood.
Een gewone Westerse vraag zou dan zijn: waarom niet? Maar een gewoon Westers antwoord is daar zelden op te vinden. Je zou een verlegen lach als antwoord kunnen krijgen, een soort plaatsvervangende schaamte die eerder hoort bij de vragensteller van deze openhartige vraag. Of gewoon het simpele 'parce que c'est comme ça' of 'parce que ce n'est pas bon'.
Deze keer heb ik me als een goede Afrikaan gedragen en niets gevraagd.