Ja, echt!
Echt?
Wel ... ik heb de stille hoop dat mijn kinderen het niet te lang als echt zullen ervaren. Een zwartgemaakte blanke man op het continent der zwarten en dan die gekke mijnheer met al die watten rond zijn mond ...
"Mama, waarom is die meneer zwart en zijn hals nog wit?"
"Die werd zwart van het kruipen door de schoorsteen."
"Wat is een schoorsteen?"
In het land der de lemen hoogstandjes, kom je zelden een schoorsteen tegen.
"Maar papa is toch ook zwart?"
Wat zou de link zijn?
De kinderen gaan er in op en ik wil hen dat plezier niet ontnemen, maar het wringt dat ik ze deze illusie moet aanpraten. Laat me volgend jaar bij N'Yélé de sluier maar zachtjes optillen.
Ik geef ze toch liever 'echte' ervaringen mee, zoals: wat winter is en hoe voelt dat nu eigenlijk?
Wel, dat merken we overmorgen, wanneer we aankomen in Ierland om het huwelijk van mijn broer Koen te vieren!
Voor Samba en Sira zal het de eerste keer in hun leven zijn.
En voor mij is het vooral dat waar ik na uitkijk na vijf jaren in de sahel: winter voelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten