De verkoudheid en vermoeidheid die mijn hoofd laten barsten doen niets af aan de fantastische winterweek die ik beleefde in een Ierse setting. We vertrokken met een monstervertraging en deden er 25 uren over om van Bamako in Adare bij Limerick aan te komen. Het was een sneeuwstorm in Parijs die er voor zorgde dat we de nacht doorbrachten op de luchthaven in Bamako. Zelfs in Dublin lag nog sneeuw op de grond en dat was een eerste kennismaking voor Samba. Hij stapte er naar toe en nam een vol hand sneeuw dat hij resoluut in zijn mond stopte.
Bij aankomst werd ik overrompeld door de enorme vriendelijkheid van de Ieren, een gevoel dat op de hele week een gezellig en charmant licht wierp. Ik heb lekker gegeten, Guiness van het vat en heerlijke Irish coffee gedronken, gedanst, uitgebreid bijgebabbeld met hervonden nichtjes, mijn voeten te pletter gewandeld in de straten van Dublin. Hier kwamen we een journaliste en fotografe tegen van een paatselijk online magazine, ze vonden ons er leuk uitzien en bovenstaande is het plaatje dat we kregen in hun 'blad'.
Ik besefte hoe Afrikaans de kinderen zijn of beter hoe vertrouwd ze zijn met Afrikaanse gewoontes. N'Yélé verbaasde zich over het feit dat alle mannen een maatpak droegen op het trouwfeest en dat Koen en Ailsa de opening dansten met elk een arm naar voren gestrekt en de handen in mekaar(zoals we dat doen in het Westen ...). Nu zitten de twee oudsten alweer op de cour in een wereld van leem, waterputten en veel sterren 's nachts en ben ik tevreden dat ze even in de Europese cultuur werden ondergedompeld.
En terugkeren naar Mali voelt nog steeds juist. Het is ook wel thuiskomen en terug naar werk, wat altijd wat wrang smaakt na een leuke vakantie. Daarbij komt dat het hoogseizoen voor de deur staat en we enkele dolle maanden tegemoet gaan. Maar ik vind meer en meer rust in mezelf. Het is ok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten