waarheen?

En nee, we waren er nog niet. Vorige week maandag begonnen de schoten weer, deze keer met doden. 20, 25, 27 … wie weet het echte aantal? Naarmate de knallen toenamen, kelderde mijn gemoed. Wat een ontgoocheling! Dit is een straatje zonder eind of met een bloedig eind. Zogezegd (ik sprak voorheen al over propaganda) zijn het de rode baretten, het deel van het leger dat achter de afgetreden president ATT stond/staat, die de groene baretten van kapitein Sanogo aanvielen. Deze laatste beweert dat hij alles doet om de veiligheid in het land te garanderen en dat de rode baretten, versterkt door  huursoldaten, Mali trachtten te destabiliseren. Afgelopen weekend weer veel arrestaties door de groene baretten die de rode baretten uiteraard viseren en willen dat deze staatsvijanden terechtgesteld worden. Of misschien vreest Sanogo vooral voor zijn eigen hoofd en is het daarom dat hij de touwtjes in handen blijft houden. En waar is nu de transitie-regering? Deze nacht hoorde ik nog schoten maar sinds afgelopen dinsdag zou dat vooral in de lucht zijn.                                                       

Ik voel me boos, zelfs ten einde raad. Terwijl men hier in de hoofdstad soldaatje speelt, beginnen de islamisten in Timboektoe aan het vernietigen van het cultureel patrimonium. Ik voel me nog steeds niet onveilig in Bamako maar denk nu: WIL ik hier nog blijven?