Geruime
tijd geen berichten. Deze blog moest plaats maken voor het tot stand komen van
een nieuwe.
Kuma Kadi rijpte aan de warme kust waar de oceaanbries er in slaagt de temperaturen te temperen, maar zag het licht, jawel, in het stoffige en hete binnenland.
Kuma Kadi rijpte aan de warme kust waar de oceaanbries er in slaagt de temperaturen te temperen, maar zag het licht, jawel, in het stoffige en hete binnenland.
Vlak na de
laatste schooldag reden we mee met een wagen die in transit uit de haven van
Conakry naar Bamako werd overgebracht. Voor een prikje, als ik de helft van de
lange rit op een erbarmelijk wegdek zelf reed. Na weer een dag te hebben doorgebracht
aan de douane (zie di 30 okt 2012) kwamen we aan in een hoofdstad die me
verblindde. Na Conakry is binnenrijden in Bamako een futuristische ervaring. Ik
bewonderde de brede lanen die er vooral in het donker van de vroege avond
bijzonder netjes uit zagen, en de gesofisticeerde viaducten, ruim verlicht
dankzij de nagenoeg constante stroom.
Toen wij in
Mali waren, stonden de verkiezingen voor de deur. Men zei dat er politieke
spanning in de lucht hing, maar ik voelde ze niet. Ik ervoer een vreedzame atmosfeer.
In Conakry is de ambiance hitsiger, dat had het afgelopen jaar met politiek te
maken maar ook met het karakter van ons nieuwe thuisland.
Op deze
blog blijf ik een meer persoonlijk verhaal vertellen, of toch een familialer.
Met foto’s van de kids, die weer fantastisch waren tijdens onze omzwervingen
van Conakry naar Bamako naar Plankendael (foto boven) en terug naar Conakry.
Onderweg in Parijs kwam N’Yélé op dit geweldig idee:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten