Meegaan in een aangenaam kabbelend ritme. Vele reizigers die hier langskomen beleven het op die manier. Ik daarentegen heb nog nooit zo'n stressvol leven geleid als deze ruim twee Tounga Tours-jaren.
Een voorbeeld: Ik had vrijdagavond twee klanten opgehaald aan de luchthaven. Dat doe ik nooit, maar de kinderen waren in Senou bij de familie, Van had elders een afspraak en ik wou dat wel eens beleven. De volgende morgen vertrokken ze om 7u15 met een binnenlandse vlucht naar Timboektoe. Altijd vertraging! Dus afspraak aan hun hotel om 5u30. Nu was het Van's beurt om hen mee te nemen naar de luchthaven en tegen zevenen was hij weer thuis: alles goed verlopen. Nog geen 5 minuten later rinkelt mijn gsm. Ik slaap nog half dus neem niet onmiddellijk op. Na drie pogingen begrijp ik dat het menes is en heb ik die klanten aan de lijn. Ze werden niet meer toegelaten op het vliegtuig wegens te laat en stonden met pak en zak nog in de luchthaven. Wat er dan zo net na het ontwaken door je lijf gaat is allerminst een aangename ervaring.
We belden een andere maatschappij die ook vliegt op Timboektoe (er zijn er twee) en die hadden een vlucht die dag die al vertrokken was, maar nog één om 10u30. Anders zou het voor woensdag zijn. Woensdag! De vlucht van 10u30 was volgeboekt maar we konden altijd eens proberen op de luchthaven zelf.
Op zo'n momenten is het wikken en wegen: gaat blank hier beter of zwart? Uiteindelijk ben ik een taxi in gevlogen en naar de luchthaven gegaan. Ik doe dan graag beroep op het universum. Ik zag de zon achter heel veel stof (we bevinden ons in de tijd van de harmattan, de woestijnwind, alles is stof) en voelde haar energie die ik absorbeerde.
Alle passagiers zijn uiteindelijk komen opdagen maar hadden gelukkig in totaal weinig bagage mee. Na een gesprek (en helemaal niets onder tafel) met de commandant van het vliegtuig was alles in kannen en kruiken: twee passagiers konden er nog bij naar Timboektoe. Mits betaling van twee nieuwe tickets uiteraard.
Eigenlijk waren wij verantwoordelijk: door die vertragingen word je heel laks met de tijd. We hadden een dure les geleerd. Onze klanten waren wel tijdig op de luchthaven maar hadden nog niet gegeten dus tijd zat: nog even een ontbijtje - dat heeft het hem gedaan. Dit is Afrika: je gaat uiteindelijk na enige tijd toch mee in die relatieve tijdsbeleving en net dan worden de regels nauwkeurig uitgevoerd. Maar Afrika is ook: op het kantoor van die eerste maatschappij heeft de vriendelijke chef d'agence de twee tickets voor de gemiste vlucht netjes terugbetaald!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten