Ik had geen slechter moment kunnen bedenken om te beginnen met bloggen: het einde van het seizoen. Van interculturele ontmoetingen geen sprake meer. Hoewel, in dit soort gezin is een dergelijke uitspraak beter niet gezegd. Ik had het trouwens gisteren met Van over Westerse vrouwen, niet dat ik er zo veel ken hier in Bamako dus mezelf incluis, die er niet in slagen zich het Afrikaanse tempo eigen te maken. Ik sprak ook over N'Yélé die enkele weken terug een nichtje op bezoek had die toen vakantie had maar N'Yélé niet. Uren kon zij op de zetel liggen wachten, niets doen, tot N'Yélé terug van school kwam. Ik dacht bij mezelf: mocht N'Yélé dit gedrag vertonen zou ik haar vragen of ze zich niet lekker voelt.
We (ja, ik zit nog in het blanke kamp) sturen onze kinderen van de school naar de tekenles naar de muziekles naar de theaterles en 's zondags naar het dierenpark. Van zegt dat zijn ouders hem aanmaanden om te komen zitten, om niets te doen, het was veel te warm.
En beeld je nu de gevolgen hiervan in, voor een multicultureel gezin...
Nog over interculturele ontmoetingen: na een vol jaar wil ik hier eigenlijk voorlopig geen blanke meer zien binnenkomen. We gaan er even tussenuit en beginnen eind juni met frisse moed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten