We hebben gelachen deze morgen. Bala, de oudste broer van Van en chauffeur van onze 4x4 vertrok met gids en 6 reizigers op een tocht van drie weken door Mali. Ik had de nacht voordien amper geslapen: bij aankomst stelden de drie echtparen het wel maar geen enkele rugzak had Bamako gehaald. Dus de volgende nacht (aankomst 2u30) ging Van weer naar de luchthaven: als hun rugzakken met de volgende vlucht meewaren zouden ze de volgende morgen op rondreis vertrekken. Die zelfde nacht tijdens het wakker liggen, bedacht ik ook plots dat het regenseizoen nog de aanschaf van een heel groot plastieken zeil vereiste om de bagage mee te bedekken die boven op het dak wordt meegevoerd. Mohammed is hier 's morgens vroeg nog om gereden.
En hoe verliep het verder: de rugzakken waren er (behalve die van één vrouw wat bijzonder jammer voor haar is), een uur later dan vooropgesteld zijn ze vertrokken en het plastieken zeil ligt bij ons in de garage. Bala was woedend geweest: Mohammed had een zwart zeil gekocht, waar ze volgens Bala kadavers in wikkelen, geen goed teken om daarmee op reis te vertrekken. Ze zijn vertrokken en hebben onderweg nog snel een blauw zeil gevonden. Gelukkig want het heeft tijdens hun eerste rit bijna de hele dag geregend.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Mon Dieu, wat heb je weer veel meegemaakt! De goesting om je te komen bezoeken neemt altijd maar toe. Wat zou je vinden van een stagiaire?
Tussen haakjes, white is auch dangerous. I know!
Een reactie posten